Za dwa tygodnie

Za dwa tygodnie wkroczymy znowu w okres długich weekendów. Najpierw będzie więcej wolnego z uwagi na Wszystkich Świętych, później ze względu na Dzień Niepodległości. Można by dodać: a za kolejny miesiąc już prawie Święta Bożego Narodzenia, a później Nowy Rok. Chyba się starzeję, bo czas płynie mi strasznie szybko; nieprzyzwoicie szybko mijają dni, tygodnie, miesiące i lata niestety też. Wkrótce zima; znów trzeba będzie się męczyć z grubą odzieżą, butami i z parowaniem okularów, albo wymienić je na soczewki kontaktowe. Żeby zatrzymać czas staram się chociaż ciekawie spędzać weekendy, nie przed żadnym pożeraczem czasu w stylu komputer czy TV. Niestety nie zawsze jest to możliwe, czy bezpieczne, np. strasznie mnie wkurza, że nie mogę spokojnie, bezpiecznie wybrać się z rodziną na festyn niepodległościowy, bo nigdy nie wiadomo kto tam pod płaszczykiem patriotyzmu jeszcze się zjawi, żeby zrobić zadymę. No bo co wspólnego z patriotyzmem ma zachowanie odstraszające od brania udziału w uroczystościach? Co prawda dziwi mnie sposób obchodzenia w Polsce tego święta - za mało w tym radości, zabawy, za dużo patosu, cierpiętnictwa, ale nawet z tego co jest nie da się spokojnie korzystać. To tak jak z chodzeniem na mecze piłkarskie - kiedy byłam mała ojciec spokojnie mnie na nie zabierał. Było bezpiecznie, nawet jak drużyna gospodarzy przegrała. Później przestał mnie zabierać, a w końcu przestał sam chodzić. Ostatecznie to żadna przyjemność oberwać butelką, które idioci rzucali w tłum. Odnoszę dziwne wrażenie, że mecze piłkarskie i marsze z okazji świąt państwowych przyciągają jak magnez zadymiarzy. Nie rozumiem tylko tego, jak można przez tyle lat sobie z nimi nie poradzić. Myślę, że zdecydowane wyroki przerzucenia na nich obowiązku naprawienia szkód i nakaz prac społecznych (np. przy zamiataniu ulic czy plewieniu trawników miejskich), szybko by wykorzeniły takie zachowania. A jak wiedzą tacy, że dostaną tylko parę stówek grzywny, to taka kara nie robi na nich wrażenia.